เคยไม่สมหวังในรักบ่อยๆ จนถอดใจปิดกั้นตัวเองบ้างมั้ย

เราเคยแอบชอบเพื่อนคนนึงมากๆ เราต่างคนต่างชอบกัน จำได้ว่าช่วงเวลานั้นเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตเราแล้ว ทุกอย่างกำลังไปได้สวยอยู่ๆคนๆนั้นก็มีความจำเป็นที่ย้ายไปเรียนต่างจังหวัดโดยที่เราทั้งคู่ไม่มีโ

ตอนนี้ทำแค่ Cardio ค่ะ ไม่กล้าทำ Body Weight เพราะเคยทำแล้วปวดทรมานมากๆ แทบจะใช้ชีวิตประจำวันไม่ได้เลย แต่ก็ปวดประมาณ 2 - 3 วันหาย แต่ก็ไม่กล้าทำอีกค่ะ เพราะชีวิตประจำวันต้องเดินบ่อยๆ เล่นท่าขาทีนี่เด

เราร้องไห้ติดต่อกัน 7 ชม. (เราไม่ได้บ้านะ) แต่คนเราก็ต้องมีเรื่องกระทบต่อจิตใจใช่มั้ย? เข้าเรื่องดีกว่า คือเราร้องไห้บ่อยมากๆ เจออะไรนิดหน่อยที่กระทบจิตใจก็ร้อง เราเป็นคนอ่อนไหวหรือเปล่า? หรือคิดไปเอง

ตอนแรกเรามีแฟนค่ะแต่เราเริ่มจะห่างกับแฟน แล้วเราก็ไปคุยกับคนอื่นซึ่งคนที่เราคุยด้วยเขาก็มีคนคุยของเขาอยู่แล้ว(เรามารู้ตอนคุยได้สักพักแล้ว) ตอนแรกเราบอกคนคุยไปว่าไม่มีแฟนแต่ที่จริงตอนนั้นยังคบกับแฟนอยู

เราท้องค่ะ อายุก็พอที่จะดูแลเด็กคนนี้ได้ แต่ด้วยการงานที่เสี่ยงและไม่ได้เตรียมตัวท้องขนาดนั้น เลยกลัวเด็กออกมาไม่ปกติ ไม่พร้อมดูแล เราตัดสินใจที่จะไม่เก็บไว้ตั้งแต่วันแรกที่รู้ แต่ด้วยเวลาทำงานทำให้ต

คือทีผ่านมาเค้าไม่เคยสนใจไม่เคยแสดงออกว่ารักเราเลย แต่เราก็ยังหลอกตัวเองไปวันๆเพราะตัดเค้าไม่ได้ จิงๆ จนกระทั้งเมือว่านเราน้อยใจเราเลยบอกแฟนว่า เราเหนื่อยแล้ว แล้วกับการทีเธอไม่สนใจเราเหมือนเรา ไม่ม

ก็ว่าแล้วล่ะ ว่าคุณนภาจรี เวอร์ชั่นอัพสกิลมา จะเข้าใจลูกมากขึ้น ก็ดุจดาวเล่นถอดชีวิตจริงมาใส่ในนิยายขนาดนั้น คุณแม่ผู้รักลูกสุดดวงใจ ไม่เห็นใจก็แปลกไปหน่อย สุดท้าย ก้อยดาวก็ลงเอยกันซะที ทีมก้อยดาว ก็

เราเป็นโรคย้ำคิดย้ำทำมานานหลายปีละ แต่ก็เป็นๆหายๆ แบบชอบดูหัวแก๊สอยู่บ่อยๆว่าปิดหรือยัง ดูจนปวดหัวเวียนหัว แบบทรมานมากเราอยากหายอะมันเสียเวลาตรงนี้มากๆ และยังคิดไม่ดีกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์และเกิดกลัวขึ้